ชีวิตติดกรอบ

ตั้งแต่เล็กจนโต ผมกับพี่น้องทั้ง 6 คน(ชายล้วน)จะต้องทำตามที่คุณพ่อคุณแม่วางไว้ให้  เพื่ออนาคตที่ดีของแต่ล่ะคน ในบันดาลูกชายทั้ง 6 คน  ผมเป็นคนที่ 2  ซึ่งเป็นเพียงคนเดียวที่เข้าวัดพระธรรมกาย  รู้มั้ยครับกว่าผมจะได้มาวัดพระธรรมกายในแต่ละครั้งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  ผมต้องโดนพ่อแม่และญาติๆ คอยกีดกันหลายอย่างมาก  เริ่มตั้งแต่ขู่ว่าถ้ามาวัดจะไม่ส่งให้เรียนมหาลัย  ไม่ให้เงินค่าเดินทาง  ไปจนถึงพยายามหาอะไรให้ผมทำเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปวัด  ผมก็ไม่ได้สนใจยังคงตั้งใจไปวัดต่อ  การที่ผมมาวัดพระธรรมกายถือเป็นการออกนอกลู่นอกทางที่พ่อแม่ วางไว้ให้ ทำให้ท่านเสียใจมาก ตลอดชีวิต  ผมไม่เคยคิดเลยว่าผมจะทำให้ แม่ที่ผมรักต้องเสียน้ำตาเพราะ  ผมไปวัดพระธรรมกาย งง มั้ยครับ ผมอะงงมากเลย  ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะทำให้แกเสียน้ำตาได้   ผมไม่เคยเที่ยวกลางคืนไม่เคยทานเหล้า ถ้าพูดง่ายๆก็คือเป็นเด็กที่อยู่ในโอวาทพ่อแม่ ท่านสอนอะไรผมก็รับฟัง  สอนไม่ให้ทานเหล้า ผมก็ไม่ทาน แต่ผมกลับมาทำให้แม่เสียน้ำตากับเรื่องวัด   ผมเคยคุยกับท่านเรื่องวัดแบบจริงจัง ท่านก็ไม่ฟัง ไม่สนใจ ท่านฟังคนอื่นมาเยอะครับ ผมเลยไม่สามารถจะทำอะไรได้  ยิ่งท่านห้ามผมก็ยิ่งไปวัดบ่อยขึ้นเรื่อยๆ  ดีนะครับที่เวลามาวัดจะค่อยมีพี่ผู้ประสานงานเป็นกัลณาณมิตรให้ตลอด ค่อยสอนทำให้ผมเข้าใจเรื่องของวัด เรื่องของพระเดชพระคุณหลวงพ่อธัมมชโย มากขึ้น ยิ่งนานวัน ยิ่งศรัทธา ยิ่งผูกผัน ยิ่งรักวัด รักหลวงพ่อ และรักการสร้างบารมีมากขึ้น การมาวัดพระธรรมกายทำให้เวลาของผมไม่สูญเปล่า ได้มาทำหน้าที่ช่วยเหลือคนอื่น ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมภูมิใจมากเลยครับ 

รู้มั้ยครับผมมาวัดได้อย่างไร?  ปกติแล้วเวลามีคนถามคำถามนี้ผมมักจะตอบว่า "ก็นั่งหนองเสือมาลงหน้าวัด แล้วก็เดินเข้ามา" คนที่ถามก็มึนไปสักครู่นึงเลยครับ ^^ ผมมาวัดพระธรรมกายครั้งแรก ปี 51 จากการไปเข้าค่าย 7 วัน ตอนนั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลยครับ ศีล 5 ? ศีล 8 ? คืออะไร หลังจบค่ายก็เข้าใจมากขึ้น และได้มาวัดจากการชวนของพี่อาร์ม(อดีตอุบาสกตอนนี้บวชแล้ว) ผมต้องยอมรับพี่เขาเลยนะครับเพราะเขานั่งชวนผมมาวัดตั้งแต่ขึ้นรถกลับจากเขาใหญ่มาจนถึงวัด ผมก็พยายามตอบเลี่ยง บอกไกลไม่มาหรอก ท่านก็พยายามเต็มที่ จนถึงบัดนี้บอกตรงๆเลยว่า ผมมาวัดติดวัดได้เพราะอะไร??? ก็ต้องชอบคุณที่พี่เขาค่อยทำหน้ากัลยาณมิตรและให้กำลังใจจากภัยครอบครัวแทยทุกครั้ง ถ้าไม่มีพี่เขาก็คงไม่มีผมในวันนี้ ผมคงจะติดอยู่ในกรอบที่พ่อแม่วางไว้ด้วยความหวังดีโดยที่ท่านไม่รู้หรอกว่านั้นคือการทำร้ายผมโดยที่ไม่รู้ตัว

ขอพิมพ์ไว้ประมาณนี้ก่อนล่ะกันนะครับ ไว้พรุ่งนี้จะมาพิมพ์ต่อ......